1- دانشیار، گروه مبانی تربیت، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
2- استاد، گروه مدیریت و برنامهریزی آموزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
3- استادیار، گروه گردشگری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
4- دانشجوی دکتری، گروه فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران (نویسنده مسئول). ، slahmhmdpur@gmail.com
چکیده: (903 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر تلاش میکند مفهوم سفر و آثار آن را از دیدگاه اسلام مورد واکاوی قرار دهد.
مواد و روشها: این پژوهش با روش اسنادی و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شده است.
یافتهها: این پژوهش نشان میدهد که در دیدگاه دینی سفر فی نفسه یک امر مباح است. با عنایت به در کنار هم قرار دادن آیات و روایات این نتیجه حاصل شد که سفر نوع خاصی از تربیت است و با در نظر گرفتن این حقیقت که آیات و روایات متعدّدی با لحنهای گوناگون انسان را به سفر کردن توصیه و دعوت میکنند، میتوان سفر را یک پدیده متمایز دانست. مهمترین فایده و اثری که برای سفر ارائه شده است سلامتی جسمی است. این فایده از طریق سفر چه به صورت ابزار و یا هدف نهایی (در قالب سفر درمانی) از طریق بسیاری از پزشکان و روانشناسان به ویژه برای بیماران سالمند و یا افراد دچار مشکلات روحی تجویز میشود. در واقع تاییدی بر روایات مقدس میباشد. سفر علاوه بر سلامت جسم، مقدّمهای برای خداشناسی، خودشناسی و جهانبینی فرد شده و از این طریق موجبات آرامش درونی فرد، امید به آینده و عزت نفس وی را فراهم میآورد. با بررسی روایات و در نظر گرفتن حقایق علمی بنظر میرسد که سفر منشا سلامت جسم و سلامت روان انسان میباشد.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش حاکی از این است که غیر از سلامتی جسمی و روحی افراد، سفر موجبات آشنایی و درک هر چه بهتر پیروان مذاهب، ادیان و ملل دیگر شده و صلح و سلامت همگانی را به ارمغان میآورد. علی رغم فواید بیشمار سفر بنظر میرسد نسبت به این پدیده غفلت رخ داده و توجه مطلوبی به آن نشده است، که نیازمند همکاری فراسازمانی میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1401/3/26 | انتشار: 1401/12/25