1- دانشجوی دکتری، گروه علوم قرآن و حدیث، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
2- دانشیارمدعو ، گروه معارف اسلامی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران و دانشیار،گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران (نویسنده مسئول). ، m.yadollahpour@mubabol.ac.ir
3- استادیار، گروه معارف، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
چکیده: (905 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی مبانی خویشتنبانی در خودتربیتی انسان از منظر قرآن و حدیث انجام گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای فراهم آمد.
یافته ها: یافته ها نشان داد خویشتنبانی مفهومی پیشادینی و بسترساز در خود سازی و تقوا پیشگی انسان است. این امر ناظر به مبانی مشخصی که در این مقاله تفصیلاً بررسی می گردد، به مثابه ی اساس و راهنمای خودتربیتی انسان قرار می گیرد. انسان به جهت پاسخگویی به نیازهای فطری و غریزی انسان در مسیر زندگی و در مواجه با پیشامدهای واقعی،خطورات ذهنی و احساسات درونی می باشد تا انسان را در مدار تعادل و سلامت قرار دهد و از آسب های روانی و فکری حفظ نماید.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تعادل انسان در تمام وجوهات زندگی که منتج به مسائل روانی و تربیتی میشود در گرو نهادینه شدن مبانی خویشتنبانی میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1400/4/1 | انتشار: 1400/6/31