1- گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
2- گروه معارف، دانشکده فنی مهندسی، مجتمع آموزش عالی فنی مهندسی اسفراین، اسفراین، ایران ، Masoomeh.keramati@yahoo.com
3- گروه معارف، دانشکده علوم انسانی، پردیس امام محمد باقر(ع)، دانشگاه فرهنگیان، بجنورد، ایران
چکیده: (5399 مشاهده)
اهداف: رضایت از زندگی یک مفهوم ذهنی و منحصربهفرد برای هر انسانی است و به ارزیابیهای شناختی یک فرد از زندگیاش اشاره دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی بین جهتگیری مذهبی و امید به زندگی با میزان رضایت از زندگی در مشاوران شاغل در اداره آموزش و پرورش انجام شد.
ابزار و روشها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در بین ۴۰ نفر از مشاوران شاغل در اداره آموزش و پرورش استان خراسان شمالی در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ انجام شد که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامههای جهتگیری مذهبی آلپورت، مقیاس امید به زندگی اشنایدر و مقیاس رضایت از زندگی داینر بودند که مشاوران آنها را تکمیل نمودند. دادههای جمعآوریشده توسط نرمافزار SPSS ۲۵ و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: بین جهتگیری مذهبی و امید به زندگی با رضایت از زندگی همبستگی مثبت و معنیدار وجود داشت. همچنین بین جهتگیری مذهبی و زیرمقیاسهای آن شامل جهتگیری مذهبی بیرونی و جهتگیری مذهبی درونی با امید به زندگی و زیرمقیاسهای آن شامل تفکر عاملی و تفکر راهبردی همبستگی مثبت و معنیداری مشاهده شد. جهتگیری مذهبی درونی با رضایت از زندگی همبستگی معنیدار داشت، ولی همبستگی جهتگیری مذهبی بیرونی با رضایت از زندگی معنیدار نبود.
نتیجهگیری: بین جهتگیری مذهبی و امید به زندگی با میزان رضایت از زندگی در مشاوران شاغل در اداره آموزش و پرورش همبستگی وجود دارد و جهتگیری مذهبی و امید به زندگی، میزان رضایت از زندگی را افزایش میدهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1397/10/21 | انتشار: 1398/3/30