1- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، aghasi.m@yahoo.com
2- گروه آموزشی روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران، تهران، ایران
چکیده: (5417 مشاهده)
اهداف: خانواده کوچکترین و مهمترین نهاد جامعه است که تامین سلامتی این نهاد یکی از مسایل اساسی هر کشوری به حساب میآید. سبک زندگی در کنترل و پیشگیری از بیماریها نقش عمده داشته و عادتهایی که در مسیر دنیای صنعتی و مدرن امروزی هر روز در حال تغییر ماهیت هستند کیفیت سطح سلامت را دستخوش آسیب میکنند که این امر اهمیت برگزیدن سبک زندگی مناسب را آشکار میسازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی بین مولفههای سبک زندگی با میزان سلامت عمومی در خانواده انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی با روش همبستگی که در سال ۱۳۹۴ در شهر تهران انجام شد، ۳۰۰ نفر از بین خانوادههای ساکن شهر تهران در محدوده سنی ۲۵ تا ۵۰ سال بهطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبک زندگی (LSQ) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) بود. دادهها توسط نرمافزار SPSS ۱۹ و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بین سلامت عمومی با سبک زندگی (۰/۶۵۹=r) و مولفههای سلامت جسمانی (۰/۵۲۴=r)، سلامت روانی (۰/۷۰۷=r)، سلامت اجتماعی (۰/۵۶۱=r) و سلامت معنوی (۰/۵۵۰=r) خانواده همبستگی مثبت و معنیداری وجود داشت و سبک زندگی ۳۷%، مولفه سلامت اجتماعی ۴۱%، مولفه سلامت جسمانی ۱۸%، مولفه سلامت روانی ۵۲% و مولفه سلامت معنوی ۲۵% توانستند سلامت عمومی را تبیین نمایند (۰/۰۵p<).
نتیجهگیری: بهبود سبک زندگی باعث ارتقای سلامت عمومی اعضای خانواده میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1396/8/15 | انتشار: 1397/1/29