دوره 7، شماره 1 - ( بهار 1402 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 187-176 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاداسلامی، رشت، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاداسلامی، رشت، ایران (نویسنده مسئول) ، moghtaderleila@yahoo.com
3- استاد، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاداسلامی، رشت، ایران.
چکیده:   (881 مشاهده)
هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل و شفقت به خود بر حرمت خود و تمایز یافتگی در دانشجویان دارای شکست عاطفی بود.
مواد و  روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری این مطالعه دانشجوبان با تجربه شکست عاطفی در دانشگاه آزاد رشت در سال 1399 بود که 45 دانشجو با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه شفقت به خود (15 نفر)، تحلیل رفتار متقابل (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه فرم کوتاه تمایزیافتگی (دریک، ۲۰۱۱) و مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) بود؛ دانشجویان گروه درمانی شفقت به خود بسته گیلبرت (2010) و گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل بسته درمانی کونر و همکاران (2016) هشت جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند. داده‌‌ها با روش تحلیل واریانس و هم تحلیل کواریانس تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر شفقت به خود و تحلیل رفتار بر خود بر حرمت خود و تمایز یافتگی دانشجوبان با تجربه شکست عاطفی موثر بود؛ بین اثربخشی شفقت به خود نسبت به درمان تحلیل رفتار متقابل در حرمت خود و تمایز یافتگی تفاوت به دست نیامد.
نتیجه گیری:  با توجه به نتایج به دست آمده بین دو روش شفقت به خود و تحلیل رفتار متقابل تفاوتی از نظر میزان تاثیر گذاری وجود نداشت و هر دو روش در جهت ارتقاء سطح حرمت خود و تمایز یافتگی دانشجویان با تجربه شکست عاطفی روش مناسبی به شمار می‌روند.
متن کامل [PDF 654 kb]   (219 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بالینی
دریافت: 1401/7/27 | انتشار: 1402/2/16

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.