1- دانشجوی دکتری، گروه مدیریت آموزشی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استادیار، گروه مدیریت آموزش عالی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول).
3- دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم شهید رجائی، تهران، ایران.
چکیده: (648 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر باهدف ارزیابی شاخصهای ارتقاء مربیگری مدیران مدارس شهر تهران صورت گرفت.
مواد و روش ها: روش پژوهش از حیث محیط کتابخانهای-میدانی، ازنظر هدف کاربردی، ازنظر زمان گردآوری داده مقطعی و ازنظر روش اجرای پژوهش توصیفی-پیمایشی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه مدیران مدارس آموزشوپرورش شهر تهران به تعداد 2250 نفر تشکیل دادند. در این راستا 328 نفر با استفاده از فرمول کوکران بهعنوان نمونه و با روش نمونهگیری طبقهای تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که روایی و پایایی آن موردبررسی و تائید قرار گرفت. همچنین تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون t تک نمونه و مدل معادلات ساختاری و نرمافزار smartPLS صورت گرفت.
یافته ها: بررسیها نشان داد مؤلفههای عوامل زمینهای و محدودیتهای فردی در وضعیت متوسط و سایر مؤلفهها در وضعیت مطلوبی قرار دارند.
نتیجه گیری: همچنین نتایج نشان داد محدودیتهای فردی، موانع اطلاعاتی، فرهنگ مربیگری، شرایط دانش آموزان و مدیران، آموزش مدیران، محیط و محدودیتهای بودجهای تأثیر معناداری بر ارتقای مربیگری مدیران دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی دریافت: 1400/1/11 | انتشار: 1400/3/31